17 juli: Southern Most Point/Key West

18 juli 2018 - Key West, Florida, Verenigde Staten

Alweer de 11e dag van onze vakantie maar het voelt voor ons allemaal al veel langer. Niet dat we al naar huis willen, want we hebben nog veel te doen.
Te beginnen bij gisteren, we reden de route die bekend staat als de mooiste in Florida, namelijk de route die de eilandengroep de Keys verbindt met het vaste land van Florida.
De Keys zijn verbonden door de Overseas Highway met ook een 7 miles bridge.
Vaak hadden we dus aan 2 kanten van de weg water en dan weer reden we op een eiland.
Op de eilanden was de schade van orkaan Irma nog goed te zien.
Veel hotels waren in "rebuild" wederopbouw, van hele stukken natuur was niet veel over alsof het in brand had gestaan, zo dor en bruin.
Campings zijn weggevaagd. De mangroves waren wel weer groen maar veel lager dan we hebben gezien in de Everglades. Airboat kapitein Greg had ons al gewaarschuwd.
Niet alle eilanden zijn heel interessant voor bezoek en wij sliepen op Key West dat wel toeristisch aantrekkelijk is, dus we besloten door te rijden tot daar.
We kwamen al snel langs ons hotel (een Hilton deze keer) maar inchecken kon nog niet. De kamer was nog niet schoon, maar we waren dan ook te vroeg.
We reden door naar Smathers Beach, volgens onze Florida bijbel the beach to be.
Lekker gepicknickt onder de palmbomen, vandaag gaan we nog terug in zwemkleding om te gaan Parasailen. Reserveren is niet nodig zei de Beachboy bij het informatie-standje, want ook hier is het echt geen topdrukte.
Wanneer het hier wel hoogseizoen is? Denk in onze winter of het vroege voorjaar.
Waarschijnlijk vinden veel mensen de warmte in de zomermaanden niet fijn.
De warmte nodigt ook niet echt uit om heeeel actief te zijn. Hoewel we de inwoners gewoon zien rolschaatsen en hardlopen op het warmst van de dag, is dat voor ons juist het moment om water op te zoeken.
Dat deden we dan ook bij het hotel, waar we wel gewoon mochten zwemmen tot onze kamer ready was.
Na wat zwempret; wat drankjes en wat entertainment door familie leguaan, was het tijd om op te frissen en met de hotelbus naar het oude centrum van Key West te gaan.
Wat een ander sfeertje, je merkt echt de spaans/cubaanse invloeden: onderweg zagen we de kleurigste houten huisjes, veranda's ervoor, gekleurde lampjes, zo ook in Duval Street, de drukste straat qua winkeltjes en restaurants.
Daar hebben we weer heerlijk gegeten. Zelfs superaardige bediening:"Hello you guys, how are you today? My name is Rhianna and I will take care of you tonight"
Uiteraard waren de porties veel te groot, dus we hebben weer wat laten staan... zonde eigenlijk. Nog nergens hadden we een plekje over voor een toetje.
Na het eten wandelden we Duval Street helemaal uit, zagen we verschillende cafe's met Dragqueens ervoor, liepen we langs een zaak voor Man Entertainment en hoorden we Golden Earring gespeeld en gezongen worden op een ander terras.
Aan het eind van Duval street waren we bij Southern Most Point, het meest zuidelijke punt van Noord Amerika op 90 mile vanaf Cuba.
Iedereen wil daar op de foto dus we sloten aan in de rij, die in het hoogseizoen dus vast veel langer is.
Anyway: we've been there, done that! Afvinken maar weer.
Dit hotel is exclusief ontbijt en we hadden geen puf meer om een supermarkt of bakker te zoeken, maar via roomservice konden we ook pancakes, croissants en muffins bestellen.
Kornel zit al sinaasappels te schillen.
Wat een narigheid.
Na ons parasail avontuur zetten we koers richting Miami, onze Miami t-shirts (in NL al gekocht) liggen al klaar.

Foto’s